դիրքում՝ արձագանքելով իրադարձություններին՝ իր առաջնահերթություններն ակտիվ սահմանելու փոխարեն։ Լեռնային Ղարաբաղի, տարածքային ամբողջականության, սահմանների սահմանագծման և անվտանգության երաշխիքների վերաբերյալ քննարկումները մեծամասամբ շեղվել են ընդդեմ հայկական շահերի՝ ազգին մանևրելու քիչ տեղ թողնելով:Կար ժամանակ, երբ Հայաստանի դիվանագիտությունը հարգանք էր վայելում և շոշափելի արդյունքներ տալիս։ Դաշնակիցները վճռական էին իրենց աջակցության հարցում, և անգամ թշնամիներն ընդունում էին Հայաստանի դիրքորոշումը: Այսօր, այդ ժամանակաշրջանը թվում է հեռավոր հուշ: Երկրի արտաքին քաղաքականությունն այժմ հիշեցնում է փոթորկի մեջ հայտնված անղեկ նավ՝ անվճռականությունից կաթվածահար եղած ղեկավարությամբ:Այս անկարողությունը հանգեցրել է Հայաստանի վարկանիշի նվազմանը, ինչը երկիրը խոցելի է դարձնում ճգնաժամերի անողոք շրջափուլի նկատմամբ, իսկ ներկայիս վարչակազմը կարծես թե ի վիճակի չէ այդ ճգնաժամերը լուծել:Այս մռայլ պատկերը բարդանում է համաշխարհային և տարածաշրջանային հիմնական դերակատարների շրջանում Հայաստանի ղեկավարության նկատմամբ վստահության քայքայմամբ։ Ռուսաստանը և Իրանը խորը թերահավատություն ունեն Փաշինյանի նկատմամբ, Թուրքիան մնում է թերահավատ, իսկ Ադրբեջանը՝ բացահայտ անտագոնիստ, և նույնիսկ Արևմուտքի ներգրավվածությունը գործարքային է թվում, քան իրական:Հայաստանին ամենից առաջ պետք է խոհեմ, գրագետ, խիզախ և ռացիոնալ առաջնորդություն։ Ներկայիս վարչակազմն ապացուցել է, որ ի վիճակի չէ բավարարել այդ պահանջները։ Ազգը պետք է թոթափի իր կաթվածը և դուրս գա պատերազմի հավերժական վախից: Հայաստանն առաջնորդող սկզբունքը պետք է լինի նրա ազգային շահը՝ սահմանված ոչ թե հանձնվելով, այլ ռազմավարական ճշգրտմամբ։ Միջազգային քաղաքականությունը, ի վերջո, դիվանագիտության միջոցով հակասող շահերի հաշտեցումն է, այլ ոչ թե անխուսափելի փոխզիջումները կամ պատերազմը:Հայաստանը պետք է վերադասավորի իր աշխարհաքաղաքական ռազմավարությունը՝ նորացնելով դաշինքները՝ հիմնված նոր ըմբռնումների վրա՝ միաժամանակ ընդլայնելով գործընկերությունը համաշխարհային ուժային կենտրոնների հետ։ Այս մոտեցումը պահանջում է նուրբ հավասարակշռություն տարածաշրջանային նոր իրողություններին հարմարվելու և Հայաստանի հիմնարար իրավունքների, ինքնության և պետականության պահպանման միջև։ Նման ռազմավարությունը միայն գոյատևման մասին չէ, այլ դիրքերը վերականգնելու և Հայաստանի ապագան ձևավորելու մասին», – գրել է Օսկանյանը:

От narod.am

Добавить комментарий

Ваш адрес email не будет опубликован. Обязательные поля помечены *