Мы, Социалистическое движение Армении, с гордостью отмечаем сегодня, 17 апреля, день рождения Карена Сероповича Демирчяна (17.04.1932 – 27.10.1999) — выдающегося общественно-политического деятеля, более 17 лет руководившего ЦК Коммунистической партии Армении (1974–1988) и приведшего республику к промышленному расцвету и модернизации инфраструктуры. Оставшись сиротой в детстве, Демирчян упорно шёл к техническому образованию: в 1949–1954 гг. учился в Ереванском политехническом институте, затем работал в Ленинградском НИИ. Возглавив Ереванский электромашиностроительный завод, он повысил производительность и заложил основу для дальнейшего прогресса республики. За эти заслуги он был награждён орденами Трудового Красного Знамени (1966, 1971) и Октябрьской Революции (1976). Под его руководством армянская экономика демонстрировала уверенный рост, вводились в строй новые промышленные объекты, расширялось жилищное строительство и культурная инфраструктура. После распада СССР Карен Демирчян вновь вернулся в политику, основал Народную партию, стал Председателем Национального Собрания и продолжил служить народу до своей трагической гибели в парламенте 27 октября 1999 года. Социалистическое движение Армении чтит его память и продолжит дело Карена Демирчяна, стремясь к социальному равенству, развитию образования и справедливому устройству общества.
Տիկին Ռիտա Դեմիրճյանի հարցազրույցից մի հատված
Մենք, Հայաստանի Սոցիալիստական Շարժումս, այսօր՝ ապրիլի 17-ին, մեծ հպարտությամբ նշում ենք Կարեն Սերոբի Դեմիրճյանի (17.04.1932–27.10.1999) ծննդյան օրը։ Սա հիշատակի ժամ է երկրի նրա մասին, ով ավելի քան 17 տարի՝ 1974–1988 թթ., ծառայում էր որպես Հայաստանի Կոմունիստական Կուսակցության ԿԿ առաջին քարտուղար և առաջնորդեց արդյունաբերության հսկայական առաջընթացը, ապակենտրոնացման ծրագրերի ընդլայնումն ու ենթակառուցվածքների արդիականացումը։ Դեմիրճյանը, որբացած դեռ մանկության տարիներին, քրտնաջան անցավ Երևանի պոլիտեխնիկական ինստիտուտի ճարտարագիտական կրթության ճանապարհը (1949–1954), ապա հարմարվեց Լենինգրադի հետազոտական ինստիտուտի պահանջկոտ գրասենյակին։ Երվետաի էլեկտրատեխնիկական գործարանում գլխավոր ինժեներից դարձավ տնօրեն՝ իր մատաղ աշխատանքի շնորհիվ բարձրացնելով արտադրողականության մակարդակը և նպաստելով ողջ հանրապետության տեխնիկական զարգացմանը։ Նրա զգալի ավանդը գնահատվեց «Աշխատանքի կարմիր դրոշ» (1966, 1971) և «Հոկտեմբերի հեղափոխության» (1976) շքանշաններով։ 1974–1988 թվականներին Դեմիրճյանի ղեկավարությամբ Հայաստանը դարձավ խորհրդային մոդելի մեջ երկրի մի զարթոնք՝ շահագործվեց մի շարք նոր հզոր գործարաններ, կտրուկ բարելավվեց հանրակացարանային ֆոնդը, հիմնվեց համամարդկային մշակույթի կենտրոններ։ 1998-ին նա վերադառնալով մեծ քաղաքականություն՝ հիմնավորեց «Ժողովրդական» կուսակցությունը, դարձավ Ազգային ժողովի նախագահ, սակայն 1999թ. ողբերգական զոհվեց խորհրդարանի վրա ռմբակոծման ժամանակ։ Մենք՝ Հայաստանի Սոցիալիստական Շարժում, վառ պահում ենք Կարեն Դեմիրճյանի հիշատակը և շարունակելու ենք նրա հոգեհարազատ գործը՝ սոցիալական արդարության, ժողովրդավարության և ինժեներիական խորքային կրթության շուրջ միասնական հարթակ կառուցելով թե՛ այսօր, թե՛ վաղը։